ترکیب رویایی فرانکو بارزی

ترکیب 11 نفره رویایی از سوی فرانکو بارزی:

دروازه‌بان: جیانلوئیجی بوفون، او تنها 18 سال سن داشت زمانی که من در سری‌آ او را ملاقات کردم. قدبلند، فرز، درون‌گرا و یک شخصیت فوق‌العاده، اون سخت‌ترین کارها را به آسانی انجام می‌دهد. او یک الگو برای نسل آینده است.

مدافع راست: مارکوس کافو، یک ورزشکار استثنائی، و همچنین او دارای شخصیت والایی بود. او به مدت بیش از 20 سال مشغول فوتبال حرفه‌ای بود، و تمام عناوین بزرگ را بدست آورد. او تنها بازیکن تاریخ است که در 3 فینال جام جهانی متوالی حضور داشته است، دیگر چه جای بحثی باقی می‌ماند؟

مدافع میانی: پائولو مالدینی، ما به مدت 15 سال هم‌تیمی بودیم. ما ذهن یک‌دیگر را می‌خواندیم. ما به نوعی در زمین حضور داشتیم که گویی یک نفر بودیم و نه دو نفر. او ماوراءزمینی بود، او توانایی حضور در هر پست خط دفاعی را داشت. حضور در کنار او برای من باعث افتخار و خوشحالی بود.

مدافع میانی: الساندرو نستا، سریع و بسیار تکنیکی، او به مدت 20 سال در سطح اول فوتبال جهان حضور داشت. او کارت‌های زرد بسیار کمی دریافت کرد، و به ندرت به یاد دارم که کارت قرمزی دریافت کرده باشد. او هموراه مهاجمان را بدون ارتکاب خطا متوقف می‌کند و در مصاف‌های هوایی بسیار موفق است.

مدافع چپ: روبرتو کارلوس، او یکی از بهترین مدافعان کناری تاریخ فوتبال است. سریع، قدرت‌مند، بسیار تکنیکی، و ضربه‌های کاشته او بسیار وحشتناک بود.

هافبک راست: لوئیز فیگو، من بسیار خوش‌شانس بوده‌ام، چرا که زمانی که او در رئال‌مادرید حضور داشت هرگز با او مواجه نشدم. زمانی که توپ زیر پای فیگو قرار داشت، باید بگویم که توپ به حالت نامرئی درمی‌آمد. اگر شما می‌خواهید توپ را حفظ کنید آن را به فیگو پاس بدهید.

هافبک میانی: فرانک رایکارد، بهترین و بزرگترین هافبکی که من دیده‌ام. او تمام خصوصیات یک هافبک در پست خود را به طور کامل دارا بود. من در هیچ زمانی هافبکی مانند او ندیده‌ام که در عین حال که در امور دفاعی فوق‌العاده بود در امور هجومی نیز موفق و عالی بوده باشد. و اینکه او به لحاظ فیزیکی بسیار قوی بود.

هافبک میانی: زین‌الدین زیدان، او باوقار مانند یک رقصنده بود. کنترل توپ او استثنائی و بسیار کارآمد بود. برای او همه چیز آسان بود. او حرکاتی را به واقعیت تبدیل می‌کرد که اگر من قصد تقلید آنها را داشتم مطمئناً پاهای خود را دچار آسیب می‌کردم.

هافبک چپ: رایان گیگز، او بسیار باهوش است. شما این نکته را از شیوه دویدن او متوجه می‌شوید. او تقریباً در تمام پست‌های میانی حضور داشته است. اما من فکر می‌کنم که در پست هافبک چپ خارق‌العاده بود. حضور او در زمین برای همه لذت‌بخش بود و البته نه برای بازیکنان حریف.

مهاجم: دیه‌گو مارادونا، شماره یک، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال، او چه در تیم ملی آرژانتین و چه در ناپولی نشان داد که یک نابغه همیشه برنده است. او این توانایی را داشت که به تنهایی در مقابل حریف وارد میدان شود و پیروز از زمین مسابقه خارج شود.

مهاجم: مارکو ون‌باستن، بسیار باوقار و باکلاس، او غیرواقعی به نظر می‌رسید. او با هر دو پای خود و همچنین با سر خود گل به ثمر می‌رساند. ردپای او در تاریخ فوتبال باقی مانده است. چه کسی است که گل استثنایی او در فینال یورو 1988 را به یاد نداشته باشد؟

نیمکت ذخیره‌ها: ژرژ وه‌آ، زوانمیر بوبان، فابیو کاناوارو

سرمربی: کارلو آنجلوتی، می‌دانم که او مربی من نبوده است، اما او را انتخاب می‌کنم چون او ترکیبی فوق‌العاده از آریگو ساکی و فابیو کاپلو، دو مرد مورد علاقه من، است.