گتوزو: من جای آلگری بود، شب‌ها خوابم نمی‌برد

جنارو گتوزو که به تازگی به سیون سوئیس پیوسته است، در مورد مسائلی که در میلان میگذرد، با نشریه گاتزتا دلو اسپورت مصاحبه‌ای انجام داده است، که صحبت‌های جدیدی در مورد آنچه در میلان رخ میدهد عنوان کرده است.

میلان در تابستان 2012 تصمیم گرفت تا تعداد زیادی از بازیکنان پا به سن گذاشته خود را بازنشسته کند، و همچنین تعدادی از بازیکنان بزرگ خود را به فروش برساند، بازیکنانی مانند تیاگو سیلوا و به احتمال فراوان زلاتان ابراهیموویچ و حتی روبینیو. بدون الساندرو نستا و تیاگو سیلوا میلان هیچ اتکایی به خط دفاعی خود نخواهد داشت. ابراهیموویج بازیکنی است که میتواند در طول یک فصل 10 دیدار را به تنهایی پیروز شود، اما اکنون او نیز به نظر میرسد رفتنی باشد. به عقیده من آلگری پس از این حتی نباید شب‌ها خواب را به چشمان خود ببیند.

گتوزو خود نیز جزو آن دسته از بازیکنانی بود که به همراه نستا، اینزاگی، و سیدرف به عنوان سناتورهای میلان، این باشگاه را ترک کردند، اما او اکنون مسائل دیگری را عنوان میکند: من در حدود یک ماه پیش از آنکه در مورد وضعیت خود با گالیانی به مذاکره بنشینم، در مورد جدایی از میلان تصمیم خود را گرفته بودم، هیچکس نیز از تصمیم من مطلع نبود، و تنها همسرم میدانست که در پایان فصل من از میلان جدا میشوم، نمیخواستم بیش از این خود را به دیگران تحمیل کنم. باشگاه تمایل داشت تا مرا حفظ کند، اما آلگری من را نمی خواست. زمانی که شخصی در باشگاه مانند سرمربی، از شما میخواهد که به او در مسائل مربوط به تیم و رختکن و مدیریت کمک کنید، این بدان معنی است که آنها دیگر تو را نمیخواهند. من رابطه بسیار خوبی با آلگری دارم، اما من هنوز میخواهم به عنوان یک بازیکن به تیم خود خدمت کنم.

بیش از این هواداران انتظار داشتند که نسل پا به سن گذاشته از میلان خداحافظی کند، و اکنون که میلان به این سیاست روی آورده است، همگان شروع به شکایت کرده‌اند که چرا میلان اجازه داده که بازیکنانی مانند سیدرف، نستا، اینزاگی، و من این باشگاه را ترک کنیم.

زمان آن فرا رسیده بود که با همه دست دهم، و باشگاه را ترک کنم، بدون این که احساس ناراحتی از کسی داشته باشم. من به خودم افتخار میکنم. اگر من و نستا چنین تصمیمی را اتخاذ کردیم، این بدان معنی بود که آلگری دیگر به ما نیازی نداشت.

هواداران از استراتژی باشگاه چندان راضی به نظر نمیرسند، اما گتوزو تایید میکند که میلان در بحران اقتصادی به سر میبرد: شما نمیتوانید پرزیدنت سیلویو برلوسکنی را بعد از خدماتی که در 26 سال گذشته برای میلان انجام داده، مورد سوال قرار دهید. اما من اعتقاد دارم که همه مسائل باید روشن شود، و همه هواداران از آنچه در باشگاه میگذرد باید مطلع باشند. اکنون به مدت 2 تا 3 سال است که بازیکنان بزرگ به علت مشکلات مالی قربانی میشوند. پیش از این نیز من تجربه چنین بحرانی را داشته‌ام، زمانی که کاکا میلان را ترک کرد، ناامیدی تمام میلان را فرا گرفته بود و همه احساس یاس و دلسردی داشتیم، اما باید خوشبین بود و باقدرت از کنار این مسائل عبور کرد.

چه بازیکنانی از پس این بحران امور را به دست خواهند گرفت؟ بازیکنانی مانند آمبروزینی، آباته، بونرا، و آنتونینی، اینها کسانی هستند که به راحتی میتوانند از این بحران عبور کنند، و مسائل را تحت کنترل خود در آورند. اما روزی فرا خواهد رسید که میلان دوباره خرج خواهد کرد. اگر مردم شغل‌های خود را از دست میدهند، در آن صورت دیگر نیازی نیست که پول‌های خود را بر روی یک باشگاه فوتبال سرمایه‌گذاری کنند.

میلان باشگاهی نیست که در لیگ قهرمانان حضور داشته باشد تا فقط خود را در این رقابت ها نشان دهد، بلکه میلان باشگاهی است که برای قهرمانی پا به این رقابت ها گذاشته است. تغییرات در میلان آنهم بعد از این مدت طولانی کمی شوک آور است.

با این وجود، گتوزو اعتقاد دارد که میلان میتواند از آنچه برای یوونتوس رخ داد درس بگیرد و رویه آنها را پیش بگیرد: اولویت میلان در فصل آینده نبرد در مقابل یوونتوس خواهد بود. یوونتوس تیمی بود که بر مبنای دو قهرمان، آندره آ پیرلو و جیانلوئیجی بوفون، ساخته شده بود و بازیکنانی در اختیار داشت که آماده نبرد بودند. آنها همچنین آنتونیو کونته را در اختیار داشتند که پشت همه آنها ایستاده بود. کونته عاشق فوتبال است، و زمانی که او دوران بازیگری خود را طی میکرد نیز چنین خصوصیاتی داشت. زمانی که ما در مقابل یوونتوس قرار میگرفتیم، همه در مورد ادگار داویدز سخن میگفتند، اما این کونته بود که همیشه در حال دویدن بود و هیچ وقت دست از تلاش بر نمیداشت.

یوونتوس باشگاهی است که کمپانی فیات را پشت سر خود میبیند، درست است که فیات در ایتالیا وضعیت چندان مساعدی ندارد، اما این کمپانی در سایر کشورهای اروپا و جهان از وضعیت مناسبی برخوردار است. اما اکنون چندسالی است که وضعیت برای برولوسکنی چندان مساعد نیست.

با تمام این تفاسیر، با شناختی که من از گالیانی دارم، مطمئنم او به خوبی از پس این مسائل بر می آید، او در این گونه موارد مانند کاپرفیلد عمل میکند.

گتوزو اکنون در سیون سوئیس حضور دارد، و وی پیشنهادات مختلفی را از باشگاه‌های مختلق اروپای، امریکایی، و آسیایی رد کرده است، او اکنون در سیون احساس راحتی میکند: پیراهن میلان به من چسبیده بود. اگر به این مطلب اعتراف نکنم من یک منافق خواهم بود. اما من از انتخاب خود خوشحال هستم، و اکنون از حضور در این باشگاه سوئیسی احساسی رضایت دارم، اینجا باید برای چیزی که میخواهیم بدست آوریم، بجنگیم و تلاش کنیم. من در این جا همه چیز را از ابتدا شروع کردم، در اینجا من ساکم را خودم حمل میکنم، کفش‌هایم را خودم تمیز میکنم، و در کل در اینجا باید به مانند یک کارگر ساختمانی که بر سر کار میرود، همه چیز را خودم برای خودم مهیا کنم.